De dood van Stéphane Bouquet, dichter van de “onvolledigheid van de wereld”

Stéphane Bouquet overleed op zondag 24 augustus, en deze zin lijkt onmogelijk, aangezien zijn poëzie gevuld lijkt met "de cellulaire agitatie van het leven". Van boek tot boek, een dozijn, voornamelijk uitgegeven door Champ Vallon, bleef hij "het feit van het leven" vieren (de titel van een van zijn mooiste bundels, gepubliceerd in 2021), en gaf hij uiting aan een unieke stem die al snel een van de meest opmerkelijke van zijn tijd werd. Beweging, sensatie, ademhaling, ritme bovenal, met name dankzij belangrijk werk aan regelafbrekingen: zijn taal getuigt van aandacht voor zowel het intieme als de wereld, voor "abrupte pulsaties, discontinue sprongen, momenten, vogeltrekjes en heel vaak, vaker, dolle jongensachtige beats", zo somt hij op in Un peuple (2007). Een verheerlijking van het leven die tevens een manier was om het einde ervan te herdenken. Vanaf zijn eerste boek ( In the Year of This Age , 2001) programmeerde hij: "Ik houd dag na dag de dood bij en hoe deze zich ontwikkelt." Stéphane Bouquet laat een werk van zeldzame samenhang na, afgesloten met wat het laatste deel zal zijn, het toepasselijk genaamde To